A la conquête de Bibracte

Omschrijving:

De veeleisende route (1000m D+) begint op de binnenplaats van het dorpshuis en de voormalige school, nu omgebouwd tot een zeer aangename gîte d'étape.

Na Glux-en-Glenne te hebben doorkruist (je begint al te watertanden bij de gedachte aan de terugweg naar de Auberge?), ga je het hart van de zaak binnen door rechts de GR 13 te nemen. Je verliest 150 m hoogte in een korte afstand op een zeer aangenaam en leuk pad, vaak bochtig en steenachtig. Wees voorzichtig bij het oversteken van de weg na het gehucht Echenault (KM 2). Je bent aan de voet van de Mont Beuvray, nu bedekt met dichte bossen, maar 2000 jaar geleden was het ongelooflijke Bibracte een 200 hectare grote stad omringd door verschillende wallen, hoofdstad van de Eduens, een machtig volk in Gallië en lange tijd een bondgenoot van Rome.

Een gemakkelijk pad met een vrij steile helling van ongeveer 1 km door een prachtig beukenbos brengt je naar een waterwingebied (permanent gebouw - KM 3,7). In de middeleeuwen richtten de broeders van het klooster van Cordeliers hier een molen op, die nu verdwenen is. Eenmaal voorbij het waterreservoir gaan we rechtsaf langs een geul die naar een meer vlak pad leidt: hier bevinden we ons op een deel van de 6,5 km lange hoofdwallen van Bibracte, die we bijna 1,5 km moeten volgen. Let goed op de borden, want je mag de splitsing aan de rechterkant niet missen (de gele en rode GR du tour du Morvan en de GR13; KM 5,4). Het is moeilijk om je de grote poorten voor te stellen waarnaar Caesar verwees in zijn commentaren op de Gallische oorlog. (Deze poorten reikten tot Noviodunum, 70 km verderop! Oké, hij overdreef altijd...)! Je rent ongeveer 3 km over de Bibracte helling naar beneden. Vlak voor de weg die langs de Moulin de Montvernot loopt (KM 8), verlaten we de GR en gaan we naar links: 5 km klimmen en 420 m D+, over een weinig bereden pad. Vóór de beek zijn tientallen meters rots uitgegraven om het pad te laten passeren. Verschillende rotsachtige torens torenen erboven uit: dit zijn de "klokkentorens van Malvaux" (een wegwijzer vertelt je de legende).

Uiteindelijk kom je aan bij Pas de l'âne: deze steen heeft een holte aan de bovenkant (KM 11). Volgens de legende liet Sint Maarten, die het gebied wilde kerstenen maar achtervolgd werd door heidense volkeren, zijn ezel de Malvaux-vallei oversteken en op deze steen landen. Genoeg over de legende, het is tijd voor een helling aan de rechterkant die zelfs de meest geharde zal kalmeren. Op het laatste stuk, dat zich in een meer open gebied bevindt, na het oversteken van de route des remparts, is een laatste inspanning vereist om de belvedère te bereiken, op een hoogte van 815m (KM 13). Een van de mooiste uitzichten in Bourgondië kan je tot aan de Mont Blanc brengen. Vanaf nu (tot aan het museum van Bibracte) vereisen de beperkingen van het terrein een zeer lichte bewegwijzering gedurende 4 km. Maak van de gelegenheid gebruik om het wat rustiger aan te doen en de sfeer op te snuiven van deze plaatsen vol geschiedenis en legendes. Je bevindt je midden in een van de grootste opgravingen van Europa. Maak van de gelegenheid gebruik om de vele toelichtingen te lezen. Bij de Roche Salvée (KM 14,5), een 2 meter hoge rotsnaald - vaak gebruikt voor heidense rituelen - te midden van paarse vingerhoedskruid, is ook een goede plek om te stoppen en de Mont Préneley en, verderop, Haut-Folin met zijn rode en witte antenne te bekijken. Iets verderop (KM 15,7) komt u tussen de poorten van Rebout door (een reconstructie van een van de ingangen van Bibracte, die u een idee kan geven van hoe de Grote Poorten waar u nu staat eruit zouden kunnen hebben gezien).

Zonder veel moeite (maar pas op voor de wortels) brengen we je terug naar het museum (KM 16,8). Wees voorzichtig op de 100 meter weg voor je. Daarna is de afdaling naar rechts leuk, gemakkelijk en aangenaam door het bos (maar wees voorzichtig want het gebied wordt in de winter vaak bezocht door onze jachtvrienden). Na het oversteken van een doorwaadbare plaats (die in de winter een rivier of zelfs een stortvloed kan zijn!) en het passeren van het gehucht Argentolle (KM 18,8), ooit beroemd om zijn fluorietwinning, brengt het pad langs de rand van het veld je rustig naar het gehucht Villechaise: er zijn nog maar 2 km te gaan op de GR de pays, maar toch 120m hoogtewinst. Een pad doorkruist door wortels - en dus erg glad bij nat weer - kan je vermoeien, maar het luidt het einde in van deze mooie inspanning van 23 km met 1000 m hoogtewinst. De laatste beloning is het uitzicht boven het archeologisch onderzoekscentrum (Heb je de Mont Blanc gezien?)!